แม่เหล็กตัวนำยิ่งยวดถูกสร้างขึ้นโดยใช้ปรากฏการณ์ที่ความต้านทานของวัสดุตัวนำยิ่งยวดลดลงเหลือศูนย์ที่อุณหภูมิหนึ่ง โดยทั่วไปจะทำจากวัสดุโลหะผสมไนโอเบียม-ไทเทเนียม และระบายความร้อนด้วยฮีเลียมเหลว (4.2K) เมื่อกระแสไหลผ่านขดลวดแม่เหล็ก หลังจากสนามแม่เหล็ก ให้ถอดแหล่งจ่ายไฟออกเพื่อสร้างสนามแม่เหล็กที่เสถียรและสม่ำเสมอ แม่เหล็กช่วยให้คอยล์มีอุณหภูมิต่ำกว่าวิกฤติผ่านสารทำความเย็น และไม่จำเป็นต้องใช้แหล่งจ่ายไฟเพิ่มเติม

แม่เหล็กที่มีตัวนำยิ่งยวดสามารถผลิตความแรงของสนามแม่เหล็กที่สูงขึ้น ความเสถียรของสนามแม่เหล็กที่ดีขึ้น และความสม่ำเสมอของสนามแม่เหล็ก ซึ่งหมายถึงคุณภาพของภาพที่ดีขึ้น อัตราส่วนสัญญาณต่อสัญญาณรบกวนที่ดีขึ้น คอนทราสต์และความละเอียด และความเร็วในการถ่ายภาพที่เร็วขึ้น

แม่เหล็กตัวนำยิ่งยวดทั่วไปมักมีโครงสร้างเป็นรูปทรงกระบอก ซึ่งมีแนวโน้มที่จะเกิด "โรคกลัวที่แคบ" และไม่เอื้อต่อการผ่าตัดของแพทย์และการสังเกตสัญญาณของสัตว์เลี้ยงภายใต้การดมยาสลบ นอกจากนี้ เนื่องจากแม่เหล็กตัวนำยิ่งยวดทั่วไปมีสนามแม่เหล็กเคลื่อนตัวที่ใหญ่กว่า จึงจำเป็นต้องมีพื้นที่ในการติดตั้งอุปกรณ์ที่ใหญ่ขึ้น