อิเล็กตรอนพาราแมกเนติกเรโซแนนซ์ (EPR) เป็นเทคโนโลยีเรโซแนนซ์แม่เหล็กชนิดหนึ่งที่มีต้นกำเนิดมาจากโมเมนต์แม่เหล็กของอิเล็กตรอนที่ไม่มีการจับคู่ สามารถใช้ตรวจจับอิเล็กตรอนที่ไม่จับคู่ซึ่งอยู่ในอะตอมหรือโมเลกุลของสสารทั้งในเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ แล้วสำรวจพวกมัน ลักษณะโครงสร้างของสภาพแวดล้อมโดยรอบ สำหรับอนุมูลอิสระ โมเมนต์แม่เหล็กในวงโคจรแทบจะไม่มีผลใดๆ และโมเมนต์แม่เหล็กทั้งหมดส่วนใหญ่ (มากกว่า 99%) มีส่วนช่วยในการหมุนของอิเล็กตรอน ดังนั้น อิเล็กตรอนพาราแมกเนติกเรโซแนนซ์จึงถูกเรียกว่า "การหมุนด้วยอิเล็กตรอนของอิเล็กตรอน" (ESR)

การสั่นพ้องของพาราแมกเนติกของอิเล็กตรอนถูกค้นพบครั้งแรกโดยอดีตนักฟิสิกส์ชาวโซเวียต E·K·Zavois ในปี 1944 จาก MnCl2, CuCl2 และเกลือพาราแมกเนติกอื่นๆ นักฟิสิกส์ใช้เทคนิคนี้เป็นครั้งแรกเพื่อศึกษาโครงสร้างอิเล็กทรอนิกส์ โครงสร้างผลึก โมเมนต์ไดโพล และโครงสร้างโมเลกุลของอะตอมเชิงซ้อนบางชนิด จากผลของการตรวจวัดพาราแมกเนติกเรโซแนนซ์ของอิเล็กตรอน นักเคมีได้ชี้แจงพันธะเคมีและการกระจายความหนาแน่นของอิเล็กตรอนในสารประกอบอินทรีย์ที่ซับซ้อน รวมถึงปัญหาต่างๆ มากมายที่เกี่ยวข้องกับกลไกของปฏิกิริยา อเมริกันบี. สามัญชนและคณะ นำเทคโนโลยีเรโซแนนซ์อิเล็กตรอนพาราแมกเนติกเรโซแนนซ์มาสู่สาขาชีววิทยาเป็นครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2497 โดยสังเกตการมีอยู่ของอนุมูลอิสระในวัสดุพืชและสัตว์บางชนิด นับตั้งแต่ทศวรรษ 1960 เนื่องจากการปรับปรุงเครื่องมืออย่างต่อเนื่องและนวัตกรรมเทคโนโลยีอย่างต่อเนื่อง เทคโนโลยีเรโซแนนซ์อิเล็กตรอนพาราแมกเนติกเรโซแนนซ์จึงถูกนำมาใช้ในฟิสิกส์ เซมิคอนดักเตอร์ เคมีอินทรีย์ เคมีเชิงซ้อน เคมีรังสี วิศวกรรมเคมี เคมีทางทะเล ตัวเร่งปฏิกิริยา ชีววิทยา และ ชีววิทยา. มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในหลายสาขา เช่น เคมี การแพทย์ วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม และการสำรวจทางธรณีวิทยา